Radiocommunicatie is een van de meest voorkomende vormen van tweerichtingsinformatieoverdracht waarbij gebruik wordt gemaakt van radiogolven die zich vrij in de ruimte voortplanten.
Een van de belangrijkste voordelen is de afwezigheid van draden, waardoor de communicatie mobiel en veelzijdig is.
Het systeem werkt heel eenvoudig door een draaggolfsignaal (hoge frequentie) te nemen waaraan de gewenste informatie wordt toegevoegd.
Het gemoduleerde signaal wordt door de antenne de ruimte ingestuurd en komt beschikbaar voor ontvangst binnen het bereik van de antenne. Bij ontvangst wordt het signaal verwerkt door een ontvanger en wordt het nuttige deel (de informatie die werd uitgezonden) eruit gehaald.
Vergroten van het dekkingsgebied van de radio
Er worden verschillende technische apparaten gebruikt om het dekkingsgebied te vergroten:
het verhogen van het antennevermogen;
met behulp van een netwerk van grondrepeaters voor meerdere uitzendingen;
het plaatsen van een repeater in de ruimte (satelliet radio).
Door de afwezigheid van draden wordt het signaal vrij in de ruimte doorgegeven, waardoor draadloze radiocommunicatie voor verschillende doeleinden kan worden gebruikt – van huishoudelijke telefooncommunicatie en televisie-uitzendingen tot speciale militaire, maritieme of treincommunicatie.
Belangrijkste variëteiten en classificatie van radiocommunicatie
Verschillende soorten radiocommunicatie helpen om informatie uit te wisselen tussen objecten die zich over grote afstanden bevinden. Een groot aantal richtingen en een aantal technische aspecten maken een duidelijke indeling van de communicatie niet mogelijk, omdat de ontvangst en de transmissie van signalen allemaal op hetzelfde principe zijn gebaseerd.
Op basis van het soort signaal kan alle radiocommunicatie in twee hoofdcategorieën worden verdeeld:
Het gebruik van een analoog signaal;
Digitale radiocommunicatie.
In het eerste geval wordt spraak- of video-informatie vrijwel ongewijzigd aan een draaggolfsignaal “gekoppeld” en in de ruimte uitgezonden.
In het tweede geval wordt het signaal in digitale vorm omgezet met behulp van speciale apparatuur, hetgeen een aantal voordelen heeft:
minder druk op het communicatiekanaal en het gehele systeem;
Het niveau van bescherming tegen afluisteren en onderscheppen van het signaal is aanzienlijk hoger;
De uitrusting heeft minder gewicht en afmetingen;
de mogelijkheid om het informatiepakket te comprimeren;
groot signaaloverdrachtsbereik.
Elk jaar schakelt een toenemend aantal openbare, commerciële en particuliere communicatiesystemen over op digitale uitzendingen.
Om de meeste varianten van draadloze radiocommunicatie te begrijpen, laten we de meest voorkomende varianten en kenmerken van de technologie eens nader bekijken:
Mobiele radiocommunicatie. Deze technologie is wijdverbreid geworden door het ontbreken van een groot dekkingsgebied en het ontbreken van locatiegebondenheid, en is een voordelig alternatief geworden voor vaste telefonie. De essentie van de signaaloverdracht is heel eenvoudig – de hoofdzender is op een bepaalde afstand omgeven door extra repeaters die een zeshoekige figuur vormen (de zogenaamde “honingraat”). Hoe groter het aantal terrestrische “cellen” – hoe groter het dekkingsgebied binnen één exploitant;
en radioverbindingen. Dit type communicatie wordt veel gebruikt om informatie uit te wisselen tussen stationaire en mobiele objecten binnen het lokale gebied van het systeem. De technologie is gebaseerd op het gebruik van twee frequenties in de VHF-band (één frequentie om het signaal te ontvangen en de andere om het uit te zenden). Communicatie is mogelijk met twee componenten – de hoofdzender (basisstation) en werkterminals (compacte radio’s). De technologie wordt meestal gebruikt door rechtshandhavingsinstanties, radioamateurs, jagers en toeristen. In veel grote ondernemingen is het systeem een alternatief gebleken voor draadtelefonie of GSM-communicatie vanwege de lage kosten en compactheid van de apparatuur en het ontbreken van abonnementskosten binnen het lokale netwerk. Het ruwe vermogen van het basisstation heeft een rechtstreeks effect op het dekkingsgebied en de signaalkwaliteit. Een extra repeater kan worden gebruikt om de capaciteit te vergroten;
station naar station radio. Dit is een technologie voor draadloze signaaloverdracht voor het corrigeren van de werking van spoorwegvoertuigen en speciale locomotieven. Het belangrijkste voordeel is de snelle overdracht van informatie van de treindienstleider naar de uitvoerder (locomotiefbestuurder, onderhoudspersoneel).
Militaire radiocommunicatie. De technologie wordt op grote schaal gebruikt bij gevechts- of trainingsoefeningen en zorgt voor samenhang tussen verschillende eenheden. Niet alleen compacte radio’s maar ook satellietkanalen kunnen worden gebruikt om een soepele en veilige communicatie te waarborgen. Maritieme radiocommunicatie maakt het mogelijk de bewegingen van oppervlakte- en onderzeese schepen te coördineren, niet alleen voor militaire maar ook voor civiele doeleinden (controle van de bewegingen van motorschepen, jachten en boten in kustwateren en neutrale wateren).